Ο Γιώργος

Μια μέρα του Σεπτέμβρη, πριν ένα περίπου χρόνο, με επισκέφτηκε ο Γιώργος ο γείτονάς μου, ένα δεκαοχτάχρονο παλικάρι. Μετά τα προκαταρτικά και πίνοντας ένα ουζάκι η κουβέντα μας ήρθε στον σκοπό της επίσκεψής του.«Θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι» άρχισε, χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του «και θα το πω σε εσένα επειδή σου έχω εμπιστοσύνη, ξέρω ότι δεν θα με μαρτυρήσεις.»Αφού τον ευχαρίστησα για την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπό μου κάθισα όσο πιο αναπαυτικά μπορούσα στην καρέκλα μου για να τον ακούσω.«Ξέρεις ότι είμαι ακροδεξιός», άρχισε την εξομολόγηση, « και μέσα από αυτή την ιδεολογία προσπαθώ να βρω διέξοδο στο μεγάλο πάθος μου, που δεν είναι η πολιτική, μα μια καταστροφική μανία που έχει φωλιάσει μέσα στην ψυχή μου. Μου αρέσει να καίω, να σπάω, να καταστρέφω. Θυμάσαι την φωτιά πριν δυο χρόνια που έκαψε τις αποθήκες εκείνου του κομουνιστή του Παπαδόπουλου; Θυμάσαι πέρυσι τη μεγάλη φωτιά που ξέσπασε στο διπλανό χωριό; Θυμάσαι πέρυσι το χειμώνα που ένα πρωί το μπαρ του κομουνίσταρου του Βασίλη ξημέρωσε «καλοκαιρινό»; Σταμάτησε για να πάρει μια ανάσα, μα δεν τον άφησα να συνεχίσει. Κατάλαβα ότι είχε κι άλλα μου εκμυστηρευτεί και ένοιωσα ότι οι «ώμοι» μου δεν άντεχαν το βάρος.Γιώργο το ξέρεις τώρα που με έκανες συνένοχό σου; του είπα. Το ξέρεις ότι αν μαθευτεί η κουβέντα μας θα με χώσουνε στη φυλακή για υπόθαλψη εγκληματία; Κανονικά τώρα σαν φιλόνομος πολίτης θα πρέπει να σε καταδώσω στην αστυνομία.«Δεν θα το κάνεις. Αν είχα και την παραμικρή αμφιβολία, δεν θα σου εξομολογούμουνα το πάθος μου. Εξάλλου έπρεπε να σου τα πω γιατί θέλω τη συμβουλή σου. Φέτος τελείωσα το λύκειο και σε λίγες μέρες θα πάω να γραφτώ σε μια πανεπιστημιακή σχολή που κουτσά-στραβά πέρασα. Ο πατέρας μου επιμένει να με κάμει επιστήμονα. Όταν εγκατασταθώ στην Αθήνα να ενταχτώ στη νεολαία της «Χρυσής Αυγής»; Πια είναι η γνώμη σου.»; Κατάλαβα που το πήγαινε. Η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν τον αρχίσω τις ηθικολογίες με τα δεν πρέπει και δεν είναι σωστό να καταστρέφουμε τις περιούσιες των άλλων. Την απόρριψα την στιγμή που γεννήθηκε, διότι είχα ήδη εννοήσει ότι ο Γιώργος δεν ήρθε σε μένα για να του κάμω δίδαγμα ηθικής, μα για το αν ήταν εφικτό να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο με τα παιδιά της «Χρυσής Αυγής». Γιώργο αν κάμεις καμιά τέτοια ενέργεια, το μόνο που θα πετύχεις θα είναι να σε πιάσουνε οι μπάτσοι, και όταν πέσεις στα χέρια τους θα φας τόσο ξύλο, που το ξύλο που έφαγες από τον πατέρα σου θα μοιάζει με χάδι. Θα σε κλίσουνε σε κάποιο κελί και κανείς δεν θα ενδιαφερθεί πια για εσένα, ολόκληρη η Ελλάδα θα σε αναθεματίζει και το μόνο που θα πετύχεις είναι να κάμεις τον καπιταλίστα-κομουνιστή πατέρα σου να πάθει «εγκεφαλικό».Το πώς συνέχισα είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς αν σας πω ότι σήμερα ο Γιώργος ανήκει στην παρέα των κουκουλοφόρων όπου με την προστασία των «δημοκρατικών δυνάμεων» καίει και καταστρέφει περιουσίες Ελλήνων πολιτών.Προχθές έλαβα ένα γράμμα του όπου με ευχαριστούσε για τις συμβουλές μου και πόσο άδικο είχε όταν στην αρχή δεν ήθελε καν να συζητήσει την πρότασή μου να γίνει αναρχοαριστερός. «Είμαι ευτυχισμένος με την παρέα μου» γράφει τελειώνοντας το γράμμα του.