Ο νεος Μεσιανισμος

Το αίμα ρέει ασταμάτητα στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Αφρική, στη Γάζα, στην Παλαιστίνη. Η άμμος αχόρταγη πίνει το αίμα και οι άνθρωποι, σαν ορμώμενοι από μια ομαδική τρέλα(;), προσπαθούν με το αίμα τους να την κάνουν γόνιμη.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στις αναλύσεις των πολιτικών, πανεπιστημιακών και ειδικών μελετητών της τραγικής κατάστασης που έχει περιέλθει, εδώ και χρόνια, η Μέση Ανατολή, υπάρχει διάχυτο το ερώτημα: Γιατί ο διεθνής παράγων, μεγάλες δυνάμεις και Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούν να κάμουν κάτι για να σταματήσει η αιματοχυσία; Να σταματήσει ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γενετικών οργάνων και ο λιθοβολισμός κοριτσιών στη μουσουλμανική Αφρική; Να σταματήσει η αλληλοσφαγή των Ισλαμιστών και των φυλών στη κεντρική Αφρική;
Αυτό που καταλαβαίνω, σε απλά ελληνικά, είναι ότι ψάχνουμε έναν παντοδύναμο χωροφύλακα ικανό, δια της διπλωματίας και της στρατιωτικής ισχύος, να λύσει τα προβλήματα μεταξύ των λαών της Μέσης Ανατολής και Αφρικής. Μα και οι δύο τρόποι έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικοί.
Ο Μιλόσεβιτς είπε όχι στη φοβερή στρατιωτική μηχανή του ΝΑΤΟ, μια χούφτα Παλαιστίνιοι προτάσσουν τα στήθη τους στη φοβερή δύναμη πυρός του Ισραήλ και η μικρή και ελλιπώς οπλισμένη Ελλάδα είπε ΟΧΙ στις σιδηρόφρακτες ορδές των Χίτλερ και Μουσολίνι. Άρα την στρατιωτική ισχύ θα πρέπει να την αποκλείσουμε ως μέσον πίεσης προς επίλυση των διαφορών μεταξύ των εθνών και λαών. Όσο για τη διπλωματική, καλύτερα να μην πούμε τίποτα.
Ύστερα ποιος θα είναι ο «χωροφύλακας»; Η Αμερική; Α! πα, πα θα μου πείτε, τους Αμερικάνους θα βάλουμε; Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Μα αυτή δεν είναι ενιαίο κράτος ακόμη. Ούτε νομίζω ότι οι λαοί της θα είναι ποτέ σύμφωνοι να πάνε να σκοτώνονται από δω και από κει για να λύνουν τα προβλήματα των «τρελών», ούτε όλοι οι λαοί θα συμφωνούσαν να βάλουν τους Ευρωπαίους «χωροφύλακες της ειρήνης», λόγω «μη προτέρου εντίμου βίου». Βλέπε Μεσαίωνα, σκλαβοπάζαρα, σφαγή και λεηλασία των ινδιάνων της Αμερικανικής Ηπείρου κλπ.
Αν βάλω στη λίστα ως υποψήφιο «χωροφύλακα» τον ΟΗΕ, θα μας πιάσουν όλους τα γέλια. Οι κυανόκρανοι δημόσιοι υπάλληλοί του δεν είναι ικανοί ούτε τον εαυτό τους να πείσουν ότι κάτι κάνουν, εκτός από το να ξεκοκαλίζουν παχυλούς μισθούς, τα δε κράτη μέλη ομόφωνα δεν συμφωνάνε ποτέ και για τίποτα το σοβαρό. Ύστερα η δύναμη επίλυσης διακρατικών διαφορών θα πρέπει να είναι απόλυτα ηθική, άμεμπτη και κατά κάποιο τρόπο παντοδύναμη, ιδιότητες που δεν τις έχει ούτε ο χιλιολατρεμένος Γιεχωβάς!!
Ψάχνουμε λοιπόν κάποιον παντοδύναμο και «πανάγιο» που να λύνει τα προβλήματα του κόσμου επειδή εμείς οι άνθρωποι είμαστε ανίκανοι να τα λύσουμε από μόνοι μας. Μα αυτό είναι ότι πιο ηλίθιο και επικίνδυνο έχω ακούσει στη ζωή μου. Να γιατί.
Για να είναι σεβαστές οι διαταγές του «χωροφύλακα» περί κατάπαυσης του πυρός, θα πρέπει να έχει τη δύναμη στιγμιαίας εξαφάνισης και καταστροφής όλων των οπλικών συστημάτων αυτού που θα πει όχι. Η τεχνολογία εξαΰλωσης, με το πάτημα ενός κουμπιού από απόσταση, δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει στο ορατό μέλλον. Όμως υπάρχει η άλλη λύση, αυτή της εξαφάνισης και του λαού μαζί, με τη ρίψει μερικών θερμοπυρηνικών βομβών.
Θα είμαστε σύμφωνοι για κάτι τέτοιο;
Θα είμαστε σύμφωνοι να απεμπολήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα και να τα παραδώσουμε στις ατομικές βόμβες;
Θα συμφωνάγαμε αν ο παγκόσμιος «προστάτης της ειρήνης» μας έλεγε; Ή λύστε τα προβλήματά σας Τούρκοι και Έλληνες εντός δέκα ημερών ή θα φάτε κατακέφαλα από δέκα ατομικές βόμβες το κάθε κράτος. Άλλος τρόπος πειθούς σήμερα δεν υπάρχει.
Προς παραδειγματισμό των άλλων, επειδή δεν συμφωνήσαμε Έλληνες και Τούρκοι, οι δέκα μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας και Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των πρωτευουσών τους, ισοπεδώθηκαν και ελάχιστοι επέζησαν μετά τη ρίψη ισάριθμων θερμοπυρηνικών βομβών.
Τι όμορφο σενάριο, αγγελικά πλασμένο!! Ωστόσο εκεί μας οδηγεί η αναζήτηση παγκόσμιου «χωροφύλακα»και εκεί κάποιοι προσπαθούνε να μας οδηγήσουνε χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Χειραφέτησης. Η μεσσιανική λατρεία του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου από μερίδα του γήινου πληθυσμού, τον «χωροφύλακα» μου θύμισε.
Μετά από δύο χιλιάδες περίπου χρόνια παγκόσμιας κυριαρχίας του Γιεχωβά, οι λαοί του θεωρούμενου πολιτισμένου κυρίως κόσμου, έχουν βαρεθεί και απαυδήσει. Δεν πιστεύει πια κανείς στα κηρύγματα των προπαγανδιστών του περί αγάπης και ειρήνης, και σιγά-σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι τόσα χρόνια λάτρευε έναν «θεό» που τίποτα το θετικό δεν πρόσφερε. Αποτέλεσμα δε της θρησκευτικής κουλτούρας που πηγάζει από τη λατρεία του, είναι το δηλητήριο του Μεσσιανισμού, του ρατσισμού και του μίσους που έχει ποτίσει τις κοινωνίες που τον λατρεύουν. Άρα η παγκόσμια κατάσταση χειροτέρεψε αντί να καλυτερέψει. Από αυτή την αποτυχία προέκυψε η έντονη επιθυμία, του να ψάχνουμε άλλον παντοδύναμο και πανάγαθο, διότι αυτός που αποθέσαμε τις ελπίδες μας βγήκε όχι μόνο σκάρτος μα και επιζήμιος για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτός ο καινούργιος παντοδύναμος και πανάγαθος που δεν θα επιτρέπει στους ισχυρούς να εκμεταλλεύονται τους αδύναμους, που ως δια μαγείας θα λύνει τις διαφορές μεταξύ λαών και εθνών, είναι η νέα μορφή Μεσσιανισμού κατά τα πρότυπα του Εβραιοχριστιανισμού. Το καινούργιο στοιχείο είναι το ότι δεν τον ψάχνουμε πια στον ουρανό μα στη Γη. Στην αρχή έτσι όμορφα μας τον σερβίρουν, όπως και τον Χριστιανισμό στα πρώτα χρόνια από τι στιγμή της εμφάνισής του. Τα προβλήματα βγαίνουν στην επιφάνεια την ώρα της «χώνεψης» μα τότε είναι πια αργά.
Όταν η απολυταρχία του τρόμου θα έχει εδραιωθεί, δεν θα υπάρχει δρόμος παράκαμψης.
9/11/08